Ingibjörg

Þetta er hún Ingibjörg, oftast kölluð Inga. Hún kom til mín í haust þar sem hún var læst úti, eins og ég sagði ykkur frá. Hún kom við hjá mér í dag, með 4 Séð og Heyrt blöð, tvær Vikur og eitt OK. Hún tekur svo mikla orku að þegar ég ætlaði að taka mynd af henni var myndavélin rafmagnslaus. Ég skellti því geyminum í hleðslu og náði þessari úrvalsmynd af henni Ingibjörgu.

Við spjölluðum saman um allt milli himins og jarðar. Hún sagði mér frá því að hún ætti 10 ára kött, stæði sjálf á sjötugu, væri illa við Nóatún, horfði á Leiðarljós á hverjum degi, þekkti Tolla listamann, væri berdreymin, væri ágæt til heilsunnar, rak hænsnabú hér áður fyrr svo ég stikli á stóru.

Einnig komst ég að því að við erum á öndverðu meiði í pólitík. Fyrr á árum var hún vinstri manneskja en hallaði sér til hægri þegar hún uppgötvaði hvað hún þyrfti að borga mikinn eignarskatt. Þegar hægra aflið komst til valda var eignarskatturinn afnuminn og hún sælli en Ella.

Ég heyrði, á unglingsaldri, af þessari tilhneigingu fólks að verða íhaldssamara með aldrinum. Fyrir mér fór þetta illa saman, þ.e. að eldast og færast til hægri (þarna setti ég samansemmerki milli íhaldsins og hægri stefnu). Ég hélt að með aldrinum yrði maður skynsamari, samúðarfyllri, skilningsríkari, víðsýnni og þar fram eftir götunum. En svo virðist ekki vera. Maður verður víst þröngsýnn eiginhagsmunarseggur, ekki satt? Ég held að Ingbjörg ætti að endurskoða stjórnmálaskoðanir sínar, því hún er greinilega gjafmild.

Hollt í víðu samhengi

Já, það er hollara fyrir okkur OG fyrir umhverfið. Samkvæmt rannsókninni er lífræn mjólk, ávextir og grænmeti næringarríkara en afurðir unnar á hefðbundin hátt (conventionally farm produce).

Er svo ekki hellingur af hollustu í tengslum við lífrænar afurðir sem erfitt er að mæla á vísindalegan hátt?  Fréttin frá BBC.

Lífrænt ræktað grænmeti er hollara

Nú er akkúrat komið nóg

Hvað á ég að gera við DV og Símann? Er búinn að segja upp „áskriftinni“ að DV en fékk það samt sent heim þrjá mánudaga eftir það. Ég er 3x búinn að hringja í Símann hf. til að benda þeim á að ég er ekki að fara að borga fyrir númer og línu (fyrir september og október sl.) sem ég notaði síðast fyrir rúmum tveimur árum síðan. Ég veit að ég er vinsæll neytandi en hvað á þetta að fyrirstilla; annars vegar að troða upp á mig dagblað sem ég virði álíka mikið og Hr. Runna og hins vegar að rukka mig fyrir ekki neitt eins og Síminn hf. gerir í gegnum netbankann minn.

HJÁLP

Fundin

Um langan veg

Þá er ég loks búinn að lesa bók Ishmael Beah, Um langan veg - Frásögn herdrengs. Hvað getur maður sagt eftir svona lestur?

Einstakt afrek er það sem mér er efst í huga. Líkurnar á að vel skrifuð frásögn sem þessi komist á prent eru hverfandi. Ástæðurnar liggja í því að viðkomandi höfundur þarf að hafa lifað af marga skotbardaga, hafa sterk bein, gott minni og góða frásagnarhæfileika. Lýsingar á aðstæðum, persónum og hans eigin tilfinningaupplifunum dýpka skilning lesandans á þeim síbreytilega veruleika sem hann lifði við. Svona er lýsing Beah, í stríðinu, þegar hann kemst að því að hans nánasta fjölskylda hafi verið drepin:

„Ég stirðnaði allur upp. Aðeins augun í mér hreyfðust og opnuðust og lokuðust á víxl. Ég reyndi að hrista á mér fótleggina til að koma blóðrásinni af stað en féll til jarðar og greip um andlitið. Mér fannst eins og augntóftirnar rúmuðu ekki lengur augun í mér. Ég fann hvernig þau þöndust út, og sársaukinn leysti líkama minn úr stjarfaástandinu... Líkami minn var tilfinningalaus. Hendur mínar og fætur börðu og spörkuðu í brennandi veggina en ég fann ekki fyrir neinu.“

Eftir fimm mánaða dvöl, meðferð og afvötnun á heimili UNICEF, Barnahjálpar Sameinðu Þjóðanna:

„Mér finnst eins og ég hafi ekkert til að lifa eftir lengur,“ sagði  ég og talaði hægt. „Ég á enga fjölskyldu, ég er einn eftir. Enginn getur sagt sögur af barnæsku minni.“ Ég saug upp í nefið.

Að sumu leyti er þessi bók eins og spennusaga af gestu gerð en að öðru leyti ekki. Hún er sönn, mannleg og snerti mig djúpt. Þá tilfinningu fæ ég ekki við lestur spennusagna. Hafir þú áhuga á að lesa þessa bók þarftu ekki annað að gera en að fá hana lánaða hjá mér, nú eða kaupa hana.

Gleraugun og Grínspan

Alan Greenspan nýtur mikillar virðingar og ég hlusta á það sem að hann segir. Að segja að innan við helmingslíkur séu á kreppu eru miklar líkur; þær geta verið óendanlega nálægt því að vera helmingslíkur.

Eitt af því fáa sem mig vantar í líf mitt er myndin af Greenspan þar sem hann andar á gleraugun sín til að þrífa þau. Sú mynd er jafn mikið í metum hjá mér og Greenspan sjálfur. Getur e-r sent mér þessa mynd eða bent mér á hvar sé hægt að nálgast hana? Hún birtist í fréttablöðum landsins fyrir nokkrum árum síðan.

Greenspan telur litlar líkur á kreppu í Bandaríkjunum

Djévaff

Fyrir nokkrum vikum fór Dagblaðið Vísir að berast inn um lúguna, í plasti, áritað mér. Ég var ekki par hrifinn en lét þetta yfir mig ganga í þrjú skipti og þá fór ég að sjá ákveðið munstur; DV kom aðeins til mín á mánudögum.

Fyrir helgina sá ég í netbankanum hjá mér að bæði 365 - miðlar ehf og Fétt ehf vildu rukka mig um 4171 kr. Vissi að 365 væri að rukka mig fyrir áksrift að Sýn2 en af hverju vildi Frétt ehf rukka mig um sömu upphæð?

Hringdi í áskriftarþjónustunúmer DV og bað um að senda mér ekki DV. Fékk þau svör að hún gæti ekkert gert að því þó að 365 væri að senda mér blaðið sem hún sér um áksriftarþjónstu á. Þá spurði ég hana hvort hún gæti gefið mér beint samband við 365 en svo reyndist ekki vera.

Hringdi þá í visir.is og bað um áskriftarþjónustuna. Þar ætlaði starfsstúlkan að biðja e-n að taka mig af lista þeirra sem fá DV sent frítt heim á mánudögum. Hver vill láta pranga upp á sig svona sorpriti?

Aðdáendabréf UJ

Fékk tölvupóst frá pabba í dag. Þar segir hann frá aðdáandabréfi Ungliðahreyfingar Jafnaðarmanna til baráttufólks á bökkum Þjórsár. Framkvæmdastjórn UJ dreif sig upp í sveit til að lýsa yfir aðdáun sinni á þeim styrk sem sýndur er gegn þrýstingi frá Landsvirkjun. Þarna er ég virkilega ánægður með UJ og nýju stjórn hennar undir forystu Önnu Pálu Sverrisdóttur og Evu Kamillu Einarsdóttur.

Aðdáendur allra landa sameinist

Dáðst að kjarki íbúa á Þjórsárbökkum

Friðarhugaður fundur

Á það til að lesa of hratt; stafirnir hliðrast og þannig fá orðin jafnvel aðra merkingu en þeim er ætlað. Er líka svo barnslega þenkjandi að trúa á hið góða í lífinu. Þannig verður svo hlutlaust orð eins og fyrirhugaður fundur að fundi friðar. Kannski felst lausnin á mörgum vandamálum heimsins í breyttu hugarfari. Hugsa að Dalai Lama gæti kvittað undir það.

Kínverjar hvetja Bush til að hætta við fund með Dalai Lama

Nú er ég kominn

Þá er bulluferðin búin

ég orðinn lúinn

2 stig í súginn 

ég peningum rúinn.

Þetta er allt satt nema að ég er ekki lengur lúinn enda búinn að hvíla mig vel eftir heimferðina... og svo er ég ekkert peningum rúinn (þrátt fyrir feita reikninga sem biðu mín heima)... nú stigin 2, Liverpool átti ekkert meira skilið en eitt.

Ferðin byrjaði ekkert allt of vel því þegar við komum til Manchester fylgdi enginn farangur með okkur Stjána. Ástæðuna mátti rekja til þess að við fengum sæti á Saga Class (sem ég hef aldrei orðið svo frægur fyrir að prófa áður).  Sætin fengum við á síðustu stundu en farangurinn fékk hins vegar engin sæti og því fór sem fór. Við Stjáni vorum því orðnir rónalegir og illa lyktandi á sunnudagskvöldið þegar töskurnar komu loks. Við gistum á Victoria & Albert hótelinu sem er flott gamaldags hótel (í 150 ára húsi sem er fyrrum vörugeymsla).

Við tókum svo laugardaginn snemma og fórum í United Megastore þar sem hægt var að kaupa allskyns varning (og drasl) og þar var vart þverfótað fyrir kaupglöðum aðdáendum sem ég þoldi illa svo ég fór rakleiðis út og beið þar eftir feðgunum Herði og Héðni. Við þrír fórum svo í  tjald aðdáenda (fan zone) þar sem hægt var að spila fótbolta tölvuleiki, fara í pílukast, horfa á beina útsendingu frá vellinum (viðtöl) eða þætti um United, kaupa og drekka Budwiser svo fátt eitt sé nefnt.

Vorum sestir í sætin okkar rúmlega klst. fyrir leik. Með aðgöngumiðanum fylgdi tilkynning þar sem kom fram að ekki ætti að sýna andstæðingum United stuðning. Þegar Wigan liðið var kynnt í hátalarakerfinu púuðu 70 þúsund United aðdáendur ákaft (þvílíkur barnaskapur og óþroski). Fyrir leikinn var hávær tónlist spiluð og hugtakið múgæsing var mér efst í huga.

Markalaust var í fyrri hálfleik og ég spurði sessunaut minn hvaðan hann væri. Noregur var svarið og ég sagði honum sem stoltur Norðurlandabúi að ég kæmi frá Íslandi. Honum þótti það nú lítið merkilegt ekki síst þegar mér varð á að tilkynna honum að ég væri Liverpool aðdáandi og við félagarnir ætluðum að fara á Anfield á morgun. Veit ekki hvað ég var að spá enda fékk ég illt augnaráð í kjölfarið. United yfirspilaði svo Wigan liðið í seinni hálfleik og sigrðaði verðskuldað 4-0.

Þá var ekkert annað að gera en að samfagna með feðgunum og býða spenntur eftir Anfield, Mekka fótboltans. Steve nokkur sótti okkur á mánudagsmorgninum og við vorum mættir snemma á leikinn, eins og daginn áður og fengum sæti gegnt The Kop, frægustu áhorfendastúku á þessum hnetti. Magnað hvað völlurinn var lítill, allt minna í sniðum en ég hafði gert mér í hugarlund eftir að hafa horft á aðeins fleiri en einn leik af Anfield í kassanum.

Svo tók við hápunkturinn í ferðinni. You’ll never walk alone var kyrjað sem aldei fyrr; þvílík stemning og ég söng hástöfum um leið og ég tók stemninguna upp á mynd og hljóð. Fór svo álíka langt niður og ég fór upp þegar heim kom og ég hlustaði á hvað ég er hræðilegur söngvari. Held þessari upptöku bara fyrir mig til að minna mig á að stilla á mute næst þegar ég ætla að syngja hástöfum.

Liverpool spilaði ágætlega í fyrri hálfleik, fengu þrjú dauðafæri og skoruðu eitt mark en fengu á sig eitt rétt fyrir leikslok. Í upphafi seinni hálfleiks fengu mínir menn annað mark á sig en náðu að bjarga sér fyrir horn þegar táningurinn Torres jafnaði á annarri mínútu uppbótartímans.

Við fjórir vorum sammála um að stemningin hafi verið betri á Anfield enda mikið sungið og trallað, einkum í fyrri hálfleik. Leikirnir tveir buðu upp á átta mörk og eftir situr minnisstæð ferð og gaman að hafa kynnst þessari hlið áhugamáls míns. Ætla að bíða með að fara á Stanley Park (nýja Liverpool völlinn) í nokkra tugi ára, er ekki þessi týpíska bulla (eins og ég vissi reyndar vel fyrir ferðina).

Tókum lest til London á mánudeginum, kíktum á Buckinham Palace, Big Ben og fleiri merkar byggingar. Við Stjáni fengum flugmiða hálftíma fyrir flug, að þessu sinni á almennu farrými, eins og almúginn. Draumurinn um betri tíð með blóm í haga til handa Liverpool sótti svo á mig þegar heim kom, eftir stutt ævintýri í landi englanna.