Nokia, connecting people

Fór með mömmu að skoða Búseta-íbúð í Prestastíg í Grafarholti í hádeginu. Ágætis íbúð á 5. hæð með útsýni að Esjunni og Snæfellsjökli. Þegar við komum í Jónsgeislann kom fullorðin kona að bílnum. Ég vona að ég sé ekki að móðga hana með því að segja hana fullorðna  en þetta hugtak er nú stórskrýtið og er hægt að nota yfir fullvaxinn (kominn á manndómsaldur) jafnt sem gamlan einstakling skv. orðabók. Reyndar getur „fullorðinn“ einnig átt við um grófgert band. Ókey, segjum að hún hafi verið rétt tæplega fullorðin skv. skilgreiningu nr. 2.

Hún spyr hvort hún megi hringja úr gemsa hjá mér því hún væri læst úti. Það var auðvitað minnsta mál og ég bauð henni inn og kenndi henni á gemsann. Hún hringdi í dóttur sína sem virtist vera treg til að koma og opna fyrir þá gömlu en féllst á það fyrir rest. Hefði dóttir hennar bara séð skelfingarsvipinn á mömmu sinni þá hefði hún komið undir eins.

Svo spjölluðum við saman. Hún býr í gömlu, rauðu húsi sem er farið að stinga talsvert í stúf við umhverfið og hún búin að búa þarna í tugi ára og er ekkert á leið í burtu; gott hjá henni. Rétt áður en hún fór kom blaðberi með Fréttablaðið, í annað sinn í dag. Þá sagði sú gamla: „Ég fæ aldrei fríblöðin til mín, ég er bara áskrifandi að Morgunblaðinu.“ Við það rétti ég henni Fréttablaðið, hafði náttúrulega ekkert að gera með tvö eintök. Þegar hún var komin út og á leið heim til sín snéri hún við og spurði: „Bíddu... á ég ekki að borga fyrir símtalið?“ Ég neitaði því; sagði henni það væri bara ánægjulegt að geta orðið að liði.

Fjórum tímum síðar bankaði hún upp á með dóttursyni sínum og rétti mér nýjasta eintak Vikunnar (plastað) og dagblað. Hélt að hún væri að skila mér Fréttablaðinu en þá var þetta Moggi dagsins, takk fyrir.

Skilaboð dagsins: Það borgar sig að hjálpa og... fáið ykkur 3G

Sjáumst