Bjarnikeyrari

Étrússki

Fór á tónleikaNA í kvöld. Gerði mér dagamun, fór með vinum (Helgu, Gústa, Sigrúnu og Erni) á Caruso á undan og vorum komin í sætin okkar (ásamt Dóra) í Laugardalshöllinni rétt fyrir kl. 8. Ólíkt þeim upphitunum sem ég hef séð á tónleikum þá hitaði Norah Jones upp fyrir sig sem kom skemmtilega á óvart. Hún hitaði upp ásamt gítarleikara fyrir hálftómum salnum. Mér leið eins og á fótboltaleik hjá KR þar sem Landsbankinn kaupir bestu sætin fyrir Loft. Eftir upphitunina fylltist salurinn og maður gat notið tónleikanna án þess að skammast sín fyrir dræma mætingu Íslendinga á uppselda tónleika (þar sem miðarnir seldust upp á hálftíma fyrir þremur mánuðum).

Hef ekki farið á marga tónleika en ef ég á að raða þeim upp eftir skemmtanagildi þá voru þessir í sama flokki og SigurRósartónleikarnir í Montreal 2002; hreint afbragð. Algerir snillingar á hljóðfærin; sama hvort um var að ræða gítar, trommur, bassa, þverflautu, píanó, Wurlitzer-píanó (sem er hljóðfæri sem ég fíla í ræmur) eða raddbönd. Svo var rúsínan í pylsuendanum Norah sjálf með sinn heillandi persónuleika, rödd sem smýgur inn eins og fyrirhafnalaust fjólublátt flauel og þokki í þokkabót sem á fáa sinn líkan.

Sat við hliðina á snót sem dillaði sér í takt við tónlistina svo maður sveif með sem aldrei fyrr. Hún lifði sig svo inn í tónlistina að fyrir næst síðasta lagið hljóðaði hún á rússnesku: étrússki (í lauslegri þýðingu: ég trúi þessu ekki) en hún hafði beðið í ofvæni eftir þessu lagi allt kvöldið og var greinilega farin að óttast að það yrði ekki tekið.

Svo þegar heim var komið ræddum við Björn og Kristín saman um tónleikana en við Kristín erum sammála um það að ef við ættum að velja okkur tónleika úr öllu því úrvali tónlistarmanna sem til er í heiminum þá yrði Norah Jones líklega efst á óskalistanum. Ef ekki efst þá allavega næst efst. Heppin? Mangetak for meget í aften.